Ze kreeg onverwacht een longoedeem.
Ze had t benauwd en we zijn naar de arts gegaan waar allerlei onderzoeken gedaan werden en ze in de couveuse ging voor zuurstof.
Ook kreeg ze iets om het vocht af te drijven..
Om half 7 s'avonds mocht ze naar huis want t leek wat beter te gaan,we lieten haar afentoe plassen, maar dat bleek niet zo te zijn,ze was vreselijk slap, wilde bijna niet drinken en eten al helemaal niet, het was niet goed, alsof ze het ging opgeven..
s'nachts om 12 uur belden we de spoed en we mochten meteen komen.
Ze moest weer in de couveuse. In eerste instantie was het een moeilijke keuze, haar achterlaten met t risico dat ze daar zou overlijden...we hebben dat al eerder meegemaakt..maar als we haar meenamen zou ze het benauwd krijgen, en het zag er best goed uit dachten ze nog, dus we kozen uiteraard voor haar dat ze zuurstof kreeg.
De arts was er de hele nacht bij en s'morgens om half negen leek ze even op te leven. Kort erna belde Annemiek die zelf ook en Chihuahua heeft dat het ineens heel snel slecht ging, we moesten meteen komen.
Maar we waren te laat, eenmaal binnen was ze net enkele ogenblikken terug overleden...Dat was nu net wat ik altijd heb willen vermijden...
We zijn troosteloos...ik heb vreselijk verdriet, ze was mijn baby, mijn kindje..nu is ze er niet meer, het is zoo leeg...alles wat ik tegenkom, ik was zo intensief met haar bezig, mijn zorgenkindje..
Ze is nu bij ons thuis, we laten haar cremeren en ze komt bij ons terug, net al onze andere kleintjes, maar eerst...een lange weg te gaan met dit verlies...
