vrijdag 23 september 2011

Even voorstellen...KAYA

Tja..we hebben een nieuw huisgenootje.
Normaal kan ik dit niet zo snel na het overlijden van een kleintje.
Dit was echter een - het moest zo wezen- situatie.
Ze komt bij kennissen van ons vandaan, kennel Amberville.
Een fantastastisch en liefdevol nest!

We kennen de mensen al een hele tijd, zij zijn met chihuahuas gaan fokken doordat ze mij met de meiden ooit tegenkwamen, jaren geleden, ze waren zo weg van deze hondjes.
Ze doen er alles voor en zijn er zoo goed voor..
Per toeval vonden wij elkaar weer via het internet want ik wist niet dat ze nu chihuahuas hadden.
Voor de zomer dit jaar kwamen we ze in een winkel tegen, met wendy nog erbij en vertelde ze dat Enya zwanger was.
Ik zei nog, ik neem geen pup zolang mijn meisje er nog is, 14 jaar oud met een pup erbij is niet fijn, ik wilde haar nog de volle aandacht geven..haar dat niet aandoen...
Wist ik toen niet dat als de pups werden geboren mijn meisje net 5 uur eerder overleden zou zijn....
Ik geloofde meteen dat dit zo moest zijn...hoe triest de hele ontwikkeling ook was....
We gingen uiteraard zowiezo kijken en ik trok meteen naar het kleine zwarte krummeltje van de drie, maar Marian zei wel, hecht je er niet aan want ze gaan misschien naar fokkervrienden, afhankelijk van hoe of wat.
De week erna trok Oscar meer naar het kleinste hondje, een beetje een Sammeke, en ik liet me daarin meeslepen.
Alle komende weken rekenden we op Karley, terwijl ik Kaya nog steeds leuk vond, maar toch meeging in de ideën van het kleinste hondje van Oscar.
We vonden een klein hondje ook wel weer erg leuk, ze zou ongeveer 2 kilo worden, net als Sam.
Op de dag van aangeven welke pup was het nog steeds de kleine Karley.
We filmden, maakten foto's en ik had de pups afentoe vast, om en om, maar ik wilde uiteindelijk het liefst allebij de meisjes, de derde was een manneke, een prachtig manneke overigens, net als Karley ook een prachtig meisje was.
Maar dat gaat niet, twee pups tegelijk geeft problemen.
In de auto vroeg Oscar mij waarom ik dan allebij wilde...
Ik ging nadenken....en kwam tot de conclusie dat ik ( het klinkt rot maar is niet zoals het klinkt) helemaal niets voelde bij de kleine Karley, het is een scheetje hoor, daar niet van, maar bij Kaya voelde ik alles...herkenning, liefde, vertrouwdheid...
En zij -was- uiteindelijk mijn eerste keus geweest, mijn gevoel..
Oscar zei ook, dan moet je naar je gevoel luisteren...
En zo werd het Kaya. En toen had ik rust wat eerst een enorme onrust was...
Wat een verhaal he...
Maar zo zie je maar, blijf bij je gevoel.
Kaya is nu momenteel 12 weken oud...
Ze is super makkelijk en een schatje, ze wind iedereen om haar pootje.
Nu dus extra drukte met deze kleine baby erbij, maar wel leuk!

2 opmerkingen:

  1. Oh mooi verhaal zeg. tis inderdaad een schatje.

    Veel mooie jaren met haar toegewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey Syl,

    Hoe is het met het kleine moppie? Al helemaal geaccepteerd door Sam en Floor? Het is prachtig weer nu om door de tuin heen te rennen.... ik zie dat kleine ding al achter die "grote" meiden aanrennen :)

    BeantwoordenVerwijderen